Ferðabæklingurinn Maríanna Vilbergs nánast rekin heim af sjúkrahúsi í dag

Skoðað: 12472

Áhrif þunglyndislyfja sem hún var neydd til að taka inn gegn vitund og vilja sínum.

Undanfarið hefur fjöldi fólks stigið fram og sagt frá því að heilbrigðiskerfið á íslandi sé orðið rústir einar vegna fjársveltis og niðurskurðar síðustu áratuga og það er svo sannarlega engin lygi eða orðum aukið. Álagið á starfsfólkið er gífurlegt og vinnuaðstæður oft mjög slæmar auk heldur sem það vantar starfsfólk í allar stéttir innan heilbrigðisgeirans.

Ferðabæklingurinn Maríanna Vilbergs Hafsteinsdóttir hefur heldur betur fengið að kynnast því hvernig úrræðaleysi heilbrigðiskerfisins er gagnvart hennar sjúkdómi því frá því 12. þessa mánaðar hefur hún verið á LSH í Fossvogi, en þangað leitaði hún þegar verkirnir og kramparnir sem hrjá hana urðu henni ofviða eftir að hafa þraukað það út í þrjár vikur áður en hún leitaði þangað, en hún rekur söguna af spítalavist sinni á Facebooksíðu sinni frá því hún leitaði á bráðamóttökuna til að fá hjálp.

Klukkan 15:50 setur hún inn stöðufærslu á Facebook þar sem hún segist vera mætt á LSH í Fossvogi og sé búin að bíða í um klukkutíma.
Klukkan 16:42 er hún komin inn á gang og enn að bíða eftir lækni.
Klukkan 21:04 er hún enn í bið og nú eftir öðrum lækni.
Klukkan 22:31 er hún að bíða eftir þriðja lækninum til að reyna að fá einhverja lausn sinna mála og enn í miklum verkjum og krömpum.

Hér að neðan má sjá færslurnar hennar frá spítalalegunni og þeirri upplifun sem hún fékk af heilbrigðiskerfinu.

UPPFÆRT!

Dagur 5 það voru gerð mistök og eg fékk að eg held bara spraUtur niðri aður en eg fer upp en og dag minntist eg a þetta og hjukkurnar sögðu það ekki inni en læk irinn sem eg talaði við i gær uti a plani og eg hitti fyrst.eg var úti i sigó með vinkonu minni og alltF strakarnir eða Betany hjalpuðu mer þegar þau voru upp frá og þarf eg hjalp við allt nema get klætt og háttað mig en það er ekki sársUkalaust .langt i frá en það er min leið AÐ gera mitt allt sem eg get .bjúkkurnR voru finar og hugsuðu vel um mig .og eg þarf ennþá hjálp a klósetti og i og úr stólnum upp i rúm .sófa og er staðan er eins .i gær fæ eg lyfin ekki i myrkri sem oftast var a herb.heldur in ni í matsalnum En já eg sá töflu sem eg sem eg þekkti ekki og spurði þessa yndislegu stúlku sem kom með lyfin hvað þetta væri .þetta var stesolit og varð eg óglatt enga list að borða þvogumælt og eg er ekki þunglynd en ev reyndj að sevja þeim að þetta kemur i köstum og þá veit eg ekki hvort hann er klukkutima eða kast siðasta kast var i 9 vikur og get eg og eg fékk orfin og ei hvör önnur lyf og eg get sofið i meira en 2 til 4 ti tima nóttuni.en þar sem eg reyni og vill prófa en þunglyndis lyfjum en eg vari botn skammtii á lyjum og það virkaði að eg var ut ur heiminum týndi ..mann sumt EN annað ekki ruglaði saman dögum .þetta er ekki eg .eg vil frekar hafa verkina en taka töflur sem láta mig einhved sem eg marg sagt eg vil ekki vera lyfjuð . En . I gær sagði eg nei takk eg tek ekki þessj lyf svo i morgun kl fyrir 7 kom hun með lyfin svo sögði ólafur og hjukkan 6sögðu mer að eg væri að útskrifast eg bdnti þeim oft að eg get ekki farið a klózett an hjálpar samt segja þeir mig drekka ekki nóg eg vissi það og gerði viljandi og sagði þeim að klósett ferð er mikill sásauki sem ég hef nóg af nu þegar og eg ildi rey a gefa itt bestA sjálf ov þær hjálpuðu mér ..en fregnir af heimferð ósjálfbjarga .þa var eg buin að fá nóg .sagðist ekki vilja vera þar sem ég væri ekki velkominn .eg varð reið búin að segja og fleirum Að það hlustar ekki a mig eg er ekki 4arA eg er 45 .og mRg reyndi AÐ segja þeim að þetta tæki mis langan tima og fæ ekki email eða sms þegar það hættir og morfin hefur oftast gefið mer .nái eg góðum hvild til að sofa lengir svefn timan það hefur hjalpað áður .en mér fannst engin skilja það hvað er best fyrir mig og já einhver sagði að eg hefði farið ein á klósettið nei þvi miður get eg það ekki .eftir að hafa vetið að utskrifa mig .eg er ekki tilbuin að fara heim þvi eg datt af rúminu til að fara i stóllinn en datt niður a gólfog sársaukin 10+ i legri tima a eftir eftir svo var eg farin og brotnaði niður og það heyrðu það allir að eg var ekki ánægð

Eitt dæmið um aðgengi sem hún hefur verið dugleg að fjalla um.

Síðan má geta þess, að um klukkan 13:00 í dag hringdi Maríanna, með grátstafinn í kverkunum, í þann sem þetta skrifar og sagði farir sínar ekki sléttar þar sem hún væri á leiðinni heim eftir ótrúlega uppákomu þar sem henni var gefið að sök hafa komist hjálparlaust á klósettið og út að reykja, þá hefði hún ekkert meir að gera á sjúkrahúsi.
Staðreyndin er hins vegar sú, að vegna verkja og krampa kemst hún varla hjálparlaust um og hvað þá heldur úr sjúkrarúminu og í hjólastólinn og þaðan inn á klósett nema að fá aðstoð við það og oftar en ekki hafa það verið ættingjar eða vinir sem hafa verið í heimsókn hjá henni sem hafa aðstoðað hana en ekki starfsfólkið á deildinni þó vissulega hafi það verið til staðar þega á þurfti að halda.

Maríanna vill þó taka það fram að flest starfsfólkið sem þarna starfaði væri hreinlega yndislegt fólk en því miður voru einstaka skemmd epli innan um sem voru ekki starfi sínu vaxin.

Lystaleysi var eitt af því sem þjáði hana og starfsfólk hvatti hana til að drekka mikið af vökva en hún forðaðist það svo hún væri ekki sífellt að fara á klósettið, enda þurfti hún, eins og áður er komið fram, hjálp til þess.

Hér má svo sjá lyfjakokteilinn sem hún þurfti að taka inn.

Síðan eru það lyfin sem hún var sett á, en hún er mjög ósátt við að hafa verið sett á þunglyndislyf sem gerði hana sljóa og þvöglumælta svo erfitt var fyrir hana að hugsa skýrt og tjá sig. Tilganginn með því skilur hún ekki og er öskureið yfir að vera neydd til að taka lyf sem hún hvorki þolir né vill taka inn vegna einhverrar geðþóttaákvörðunar lækna á deildinni.

Þegar þetta er skrifað þá situr Maríanna heima hjá sér, verkjuð og í krömpum, það er að bresta á helgi og ekki næst í sjúkraþjálfarann né lækninn hennar.

Skoðað: 12472